Sail Scheveningen
Sail Scheveningen, zomer 2019
Dit jaar was een prachtig jaar, vol avonturen. Ik wandelde veel, ik rees met het openbaar vervoer. Trein en tram door en naar de stad achter de duinen. Den Haag, drie dagen Sail. Mijn eerste dag deed ik voornamelijk een oriëntatie rondje. Welke schepen lagen er allemaal, waren ze toegankelijk voor publiek. Kon ik overal komen en waar waren de rijen niet zo lang. Ik was vrij vroeg. De drukte viel mee en mijn focus lag vooral op de punten die voor mijzelf belangrijk waren.
Mijn fotocamera zat in mijn rugtas, mijn telefoons binnen handbereik. Ik had mijn oortjes in, geen muziek aan. Zo kon ik alles om me heen horen, maar gedempt. Hierdoor minder prikkels en meer ruimte voor concentratie die ik echt wel aan moest laten staan. Daarnaast schoot de adrenaline door me heen. Wauw wat een waanzinnig avontuur. Ik was met de tram gekomen, inmiddels wist ik aardig de weg met de tram door Den Haag/ Scheveningen. Wie had dat gedacht, nou ik niet haha. Terwijl ik de tram uitstapte en richting de schepen liep, liep ik ook waanzinnig te glunderen. Blij dat ik hier liep, blij dat ik straks met mijn neus op prachtige boten sta, wauw!
Ik heb die eerste dag zeker vier boten bezocht. Netjes in de rij, tas laten controleren, aan boord, bemanning welkom geheten en over het schip gelopen, gekeken, foto’s gemaakt. Met fotocamera en telefoon om vrienden en familie mee te laten genieten. Wat was dit waanzinnig gaaf zeg.
Op sommige schepen mocht je in bijna elke ruimte komen of een blik werpen. Ik wilde veel vastleggen (wat ik ook heb gedaan). Ik wilde vooral heel veel genieten, beleven, ervaren, bewust dit avontuur een memorie maken. Nou dat lukte!
Af en toe zocht ik een zitplekje. Even mijn rust pakken om vervolgens met wat nieuwe energie weer verder te gaan. Ik klauterde trapje op, trapje af en genoot van al die mooie schepen met hun prachtige details die je van dichtbij mocht bewonderen en genoot ook zo van het feit dat dit kon.
Door mijn hoofd schoot de gedachte: mijn ouders geloven nooit dat ik, Monique, deze smalle trapjes op ga, af daal etc. Het gaf me een glimlach. Het heeft me heel veel afgenomen, ik heb heel veel aanpassingen moeten doen en nog. Mijn leven is qua inhoud, qua uitvoering, qua beleven enorm veranderd. Anderzijds door deze veranderingen, aanpassingen zou ik misschien nooit hier op deze datum, in deze setting op zo’n waanzinnig schip hebben gestaan. Zo glunderend en genietend.
“when impossible becomes possible”
Deze dag deed ik over de 15.000 stappen. Dat was vanaf dat ik de deur op logeeradres dicht trok tot en met dat ik compleet moe maar heel erg voldaan diezelfde deur weer opende. Wat een dag! Wat een avontuur.
Dag twee was ik wederom van de partij. Geen hele dag, wel deels samen. Dat was fijn, want hierdoor kon ik een aantal comcentratie punten laten vallen. Zoals planning welk tijdstip welk schip toegankelijk. Ik kon nu met de bemanning op de foto en dat werd dan ook een leuke foto omdat ik deze niet zelf hoefde te nemen. Je kon de belevenissen en ervaring direct met elkaar sparren. Hierdoor beleef je zo’n dag anders, rustiger en gedoseerder. Ik liep deze dag toch ook nog ruim 8.000 stappen. Deze twee dagen waren de uitschieters, naast de enorm hoge aantal stappen voor mij doen. Was het erg bijzonder, want ik liep een heel smal loopplankje op, moest over een rand klimmen en vervolgens op een bewegend stijl trappetje naar beneden om op een soort vintage schip te komen.
Dit lukte, dit kon waarschijnlijk door de adrenaline die ik ontving van deze dag. Echt ik ben kluns eerste klas, diepte en wankelig sla ik meestal over en deze dag, deed ik dat gewoon. Dag drie was de dag dat we met zijn 3en waren, dit was wederom fijn. Want dit was een zaterdag en mega druk. Prikkels all around. Mijn energie vloog weg, door de drukte, warmte en het schuivelen omdat het zo druk was. Twee komieken hielden me deze dag overeind. We bezochten nog een russisch schip die de naam MIR droeg. Moest direct aan een bijzondere vriendschap denken. Een vriendin die ooit mijn collega was en wanneer ik post stuur dat ik drie koeie letters erop schrijf. MIR. haha...het was een apart met mooie details schip. Alleen de bemanning straalde geen “welkom” uit. Ach, het leverde toch wel mooie plaatjes op en het was een mooie afsluiting.
Drie dagen vertoefd tussen prachtige schepen, drie dagen prachtige details gezien en een zonsondergang met deze schepen. Eén heel mooi avontuur, met een heleboel prachtige herinneringen. Sail Scheveningen juni 2019.
Ik klauterde trapje op, trapje af en genoot van alle schepen en van het feit dat dit kon. Onwerkelijk, deels op adrenaline, deels op eigen kracht, wauw!!